Zespół Szkół w Tułowicach

1. Państwowy Leśny Ośrodek Szkoleniowy (1949-1959)

Po przejęciu ziem zachodnich przez administrację polską, 22 marca 1949 roku Dyrekcja Lasów Państwowych Okręgu Śląsko-Dąbrowskiego w Opolu utworzyła w Tułowicach  placówkę, której głównym celem było dokształcanie i doskonalenie kadry leśnej. Taka decyzja została podyktowana zapotrzebowaniem na ludzi wykształconych w tej dziedzinie. Szkoła otrzymała nazwę Ośrodek Szkoleniowy Robotników Leśnych. Jej organizatorem był Czesław Welcer. W 1949 roku pracę podjęli tu m.in. mgr inż. Zbigniew Opałek absolwent Politechniki Lwowskiej oraz Antoni Droździok nauczyciel zawodu, zatrudniony jako instruktor prac zrębowych. W latach 1949-1950 na krótkoterminowych kursach szkolono tu, w zakresie prac pozyskania drewna narzędziami ręcznymi, drwali ze Śląskiej Dyrekcji Lasów Państwowych. W późniejszym czasie (1951-1953) przeprowadzano szkolenia drwali motorniczych z terenu całego kraju, ponieważ ośrodek tułowicki był jedyną tego typu placówką. Drugi, działający równolegle w Rychliku, kształcił przeważnie traktorzystów.

W 1952 roku zmieniono jego nazwę na Państwowy Leśny Ośrodek Szkoleniowy w Tułowicach. Od tego czasu następuje dynamiczny rozwój placówki. W latach 1952-1957 ośrodkiem kierowali Jerzy Ziemski, mgr inż. Józef Szkutnicki i mgr inż. Saturnin Klimkiewicz. W 1954 roku pracę podjęli tu nowi nauczyciele: inż. Alfons  Moszyński absolwent Politechniki Lwowskiej i technik leśnik Kazimierz Moll. Od 1 września 1957 do 31 sierpnia 1959 roku kierownikiem placówki był mgr inż. Henryk Pflaum. W 1958 roku pracę podjął mgr inż. Jan Sznajder absolwent Wydziału Leśnego Uniwersytetu im. A.Mickiewicza w Poznaniu.

O prężności Państwowego Leśnego Ośrodka Szkoleniowego w Tułowicach świadczy liczba wydanych świadectw. W latach 1949-1959 świadectwa ukończenia kursów zawodowych z różnych specjalności leśnictwa otrzymały 3773 osoby. W ramach doskonalenia i dokształcania kadr prowadzono tu średnio- i krótkoterminowe kursy o różnym profilu, m.in.: dla drwali motorniczych, specjalizujące w mechanizacji pozyskania drewna dla podleśniczych, leśniczych i nadleśniczych, kursy brakarskie dla pracowników biur urządzania lasu.  Szkolono także kierowników składnic drewna i pasieczników dla PPL "Las".

Od września 1957 do czerwca 1959 roku ośrodek  prowadził  dwuletni  kurs z zakresu nauki technikum leśnego dla 120 oficerów Wojska Polskiego przeniesionych do rezerwy. Była to filia Technikum Leśnego w Brynku. Szkolenie zakończono egzaminem maturalnym, a absolwenci otrzymali dyplomy techników leśników.

Państwowy Leśny Ośrodek Szkoleniowy w Tułowicach w okresie dziesięcioletniej działalności (1949-1959) był placówką prężną pomimo trudności lokalowych i kadrowych na jakie napotkał na początku swojego istnienia. Z upływem czasu przekształcił się w dobrze zorganizowaną i sprawnie działającą instytucję, nieźle wyposażoną w sprzęt, pomoce naukowe, bibliotekę z literaturą zawodową. Po zakończeniu szkolenia oficerów, 31 sierpnia 1959 roku, Państwowy Leśny Ośrodek Szkoleniowy został zlikwidowany.

2. Państwowa Leśna Szkoła Techniczna (1959-1971)

Zarządzeniem nr 162 Ministerstwa Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 4 maja 1959 roku powołano, dla absolwentów liceów ogólnokształcących, Państwową Leśną Szkołę Techniczną (PLST) w Tułowicach. Ta dwuletnia szkoła zawodowa była jedyną tego typu placówką w kraju i istniała przez dwanaście lat. Jej organizatorem i dyrektorem był mgr inż. Kazimierz Kolber, dotychczasowy dyrektor Technikum Leśnego w Białowieży. Wkrótce jego zastępcą został mgr inż. Jan Sznajder. Funkcję kierownika internatu pełnił Kazimierz Moll.

W pierwszym roku istnienia szkoły naukę podjęło 84 słuchaczy. Początkowo napotykano na wiele trudności związanych z brakiem nauczycieli, programów nauczania z poszczególnych przedmiotów, odpowiedniego wyposażenia w pomoce naukowe. Jednak w krótkim czasie uporano się z nimi. Szybko powiększały się zbiory pomocy dydaktycznych w poszczególnych pracowniach. Ich głównym źródłem były prace słuchaczy: zestawy plansz, zielniki, zbiory pędów, owoców, nasion, siewek drzew i krzewów leśnych, zbiory zoologiczne, entomologiczne, zbiory gatunków drewna i zbiory wad drewna, modele narzędzi, maszyn. W Biurach Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej prowadzono praktyki z urządzania lasu, w nadleśnictwie dydaktyczno-przyszkolnym odbywały się zajęcia produkcyjne z programowymi ćwiczeniami. Pozwalało to zrealizować postulat praktycznego przygotowania słuchaczy do zawodu.

W drugim roku działalności szkoły pojawiły się trudności z naborem kandydatów i mimo dużych możliwości placówki zaczęły mieć stały charakter. Zjawisko to ilustruje zestawienie przyjętych kandydatów w poszczególnych latach:

1959/60 - 84 słuchaczy
1960/61 - 61 słuchaczy
1962/63 - 44 słuchaczy
1963/64 - 51 słuchaczy

W tej sytuacji dyrekcja szkoły w 1962 roku wystąpiła z wnioskiem do Ministerstwa Leśnictwa o utworzenie obok PLST również pięcioletniego technikum dla młodzieży, która ukończyła naukę w szkole podstawowej. Wniosek rozpatrzono pozytywnie i technikum zostało powołane.

W 1971 roku PLST została zlikwidowana. Wynikało to również ze zmiany polityki oświatowej władz względem szkół pomaturalnych. Zdecydowano, że szkoły tego typu mogą nauczać takich specjalności, jakich nie prowadzą technika. Ponieważ PLST w Tułowicach kształciła leśników i nadawała dyplomy techników, a od 1962 roku tytuły technika technologa w specjalności leśnictwo, powielała zatem program nauczania technikum i w związku z tym została zlikwidowana.